مقایسه اثر ترکیب یک‌درصد فنل و منتول در درمان ضایعات مزمن خارش دهنده پوستی مصدومین شیمیایی با سولفورموستارد و بیماران غیرشیمیایی

 مقدمه. برای درمان عوارض مزمن خارش‌ دهنده پوستی معمولا از آنتی‌هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدهای موضعی استفاده می‌شود که با برخی عوارض جانبی همراه است. ترکیبات فنل و منتول به‌عنوان جایگزین درمان‌های رایج مطرح شده‌اند و اثرات درمانی آن در بهبود ضایعات خارش‌ دهنده پوستی ثابت شده است. این پژوهش به بررسی کارآیی ترکیب فنل و منتول در درمان ضایعات مزمن پوستی خارش‌دار ناشی از سولفور موستارد در مصدومین شیمیایی و مقایسه آن با بیماران عادی می‌پردازد. مواد و روش کار. این مطالعه به‌صورت یک پژوهش تجربی مداخله‌ای از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می‌باشد. ماده دارویی در این پژوهش ترکیبی شامل یک درصد فنل و یک درصد منتول بود که در حلال روغن بادام مخلوط شده و با پایه اوسرین به حجم رسانده شد و به‌صورت پماد موضعی مورد استفاده قرار گرفت. جامعه مورد بررسی، 40 نفر از مصدومین شیمیایی با سولفور موستارد در مقابل 40 نفر از بیماران عادی که ضایعات پوستی مزمن خارش دهنده داشتند تشکیل شده بود. شرکت کنندگان به‌مدت شش هفته مورد درمان قرار گرفتند و تا 5/1 ماه پس از آن پیگیری شدند. نتایج. استفاده از دارو باعث بهبود خارش 15 درصد بیماران شیمیایی و 20 درصد از بیماران غیرشیمیایی شده است. سوزش در گروه بیماران شیمیایی از 30 درصد قبل از درمان به 5/17 درصد کاهش یافته و در گروه بیماران غیرشیمیایی تغییر محسوسی نداشته است. خشکی پوست در گروه بیماران شیمیایی از 5/77 درصد به 5/37 درصد و در گروه بیماران غیرشیمیایی از 95 درصد به 20 درصد کاهش یافته است. بحث. استفاده از ترکیب یک درصد فنل و منتول به همان اندازه که در بهبود خارش بیماران عادی موثر بود موجب بهبود خارش جانبازان شیمیایی نیز شده و همچنین به‌میزان بسیار زیادی در مرطوب نمودن پوست موثر واقع شد. اما نقش این دارو در بهبود سوزش و پوسته‌ریزی در دو گروه تفاوت داشت. پوسته‌ریزی با استفاده از این دارو در گروه بیماران غیرشیمیایی و سوزش با استفاده از این دارو در بیماران شیمیایی کاهش یافت.